Мұсылманның бес парызының бірі — зекет беру. Зекет сөзінің тілдік мағынасы «тазару», «өсу», «арту» дегенді білдіреді. Ал шариғаттағы мағынасы «балиғат жасына толған, ақыл-есі дұрыс әрбір мұсылман адамның Алланың разылығы үшін «мал-мүлкінің белгілі мөлшерін шариғат белгілеген адамдарға беру» дегенді білдіреді. Яғни, зекет — белгілі бір адамдарға берілетін міндетті садақа.
Алла Тағала Құранда: «Намаз оқыңдар және зекет беріңдер», – деген. «Зекет» сөзі Құранда 57 жерде кездессе, соның 27-сінде намазбен қоса айтылады. Бұл намаз бен зекеттің бір-бірінен ажырамайтынын білдіреді. Ибн Аббас: «Намаздарыңды оқыңдар, зекеттеріңді беріңдер. Маған және әке-шешелеріңе шүкірлік қылыңдар. Маған және Пайғамбарға бойсұныңдар», – деген үш аят үнемі бірге айтылатынын жеткізген. Ибн Масғудтан жеткен хадисте Пайғамбарымыз: «Алла Тағала бұл аяттарда намаз оқуға, зекет беруге бұйыруда. Кім намаз оқып, зекетін бермесе, оның намазы қабыл болмайды», – деген.
Ислам бес тіректің үстіне құрылған болса, зекет – осы бес тіректің үшіншісі. Ибн Омардан жеткен хадисте Пайғамбарымыз: «Ислам бес нәрсе үстінде құрылған: Алладан басқа құдай жоқ және Мұхаммед оның елшісі екеніне куәлік ету, намаз оқу, зекет беру, шамасы келген адамға қажылыққа бару және Рамазан айында ораза ұстау», – деген. Хәкім Абай: «Руза, намаз, зекет, хаж – талассыз іс, Жақсы болсаң, жақсы тұт бәрін тегіс…», – деп, мұсылман адамға бес парызын толық орындау міндет екенін жеткізген. Сондықтан зекет құлшылығына қатысты керекті мағлұматтарды білу және оған амал ету – әрбір мұсылманға парыз.
Зекет һижраның екінші жылында, яғни Пайғамбарымыз Мәдина қаласына көшіп барған соң екі жылдан кейін парыз болған. Алла елшісінің уақытында зекет ауқатты мұсылмандардан алынып, кедейлерге үлестірілген. Алла елшісі Муғаз бин Жабалды Иеменге жіберіп жатып былай деп өсиет айтқан болатын:
«Расында, сен Әһли кітап қоғамына барасың. Оларды Алладан басқа Құдай жоқ екеніне және менің Алланың елшісі екеніме куәлік етуге шақыр. Егер мұны қабыл етсе, Алланың бір күнде бес уақыт намазды парыз еткенін айт. Мұны да қабылдаса, байлардан алынып, кедейлеріне берілетін зекеттің оларға да парыз етілгенін айт. Егер олар оны қабылдап бойсұнса, олардың малының ең жақсысын алудан сақтан. Мазлум (зұлымдыққа ұшыраған) адамның дұғасынан қорық. Өйткені онымен Алланың арасында перде жоқ», – деген.
Зекет – Алла Тағаланың бұйрығы, мал-дүниесіне, нығметіне шүкірлік етуі. Сондықтан зекет берген мұсылман құлшылық еткен болып, мол сауапқа кенеледі. Алла Тағала Құранда: «(Уа, Пайғамбар). Оларды (күнәдан) тазалап, ақтауың үшін мал-мүлкінен садақа ал. Әрі олар үшін дұға қыл. Расында сенің дұғаң – олар үшін бір тыныштық. Ал Алла – Естуші де Білуші!» – деген.
Бұл аятта Алла Тағала Пайғамбарымызға малы нисаб мөлшеріне жеткен мұсылмандардың зекет беруге міндетті екенін бұйырып жатыр. Бұл аят зекеттің парыз екенін айқын көрсетіп тұр. Аяттағы «тазалау» сөзі рухани тазалықты қамтиды. Яғни зекет беру мұсылман адамның жан дүниесін сараңдықтан, байлығын харам нәрседен тазалайды. Сондай-ақ қоғамды қайыршылықтан, кедейлердің байларды көре алмауынан сақтап, қоғамда татулық орнайды. Керісінше зекет бермеген адам дүниеқоңыздыққа, кедейлердің ақысын жеуге бейім болады. Мұның соңы қоғамда тойымсыздық, құрғақшылық, жұттың болуына себеп болса, ақыретте Алланың неше түрлі жазасына алып барады. Алла Тағала Құранда: «Алтын мен күмісті қазына етіп жинап, оларды Алланың жолында жұмсамайтындарға ауыр азап барын жеткіз. Сол күні (Қиямет күні) олар (алтын мен күмістері) жәһаннам отына қыздырылады да, сонымен олардың (қазына жинаушылардың) маңдайы, бүйірі және арқасы күйдіріледі. (Сосын оларға былай делінеді): «Мынау – өздерің үшін жиғандарың. Енді жиғандарыңның дәмін (азапты) татыңдар!» – дейді.
Мұсылман адам зекетін шын ықыласымен, Алла Тағала разылығы үшін беруі керек. Пайғамбарымыз (оған Алланың салауаты мен сәлемі болсын): «Кім зекетті сауап алу мақсатында берсе, сауабын алады», – деген. Ал кім зекетін міндетсініп берсе, зекетінің қабыл болмай қалу қаупі бар. Алла Тағала Құранда: «Уа, иман келтіргендер! Мал-мүлкін адамдарға рия үшін (көрсету үшін) жұмсап, Аллаға һәм Ақырет күніне сенбейтін біреу сияқты садақаларыңды міндетсінумен және зәбірмен жойып жүрмеңдер», – деген.
Алла Тағала бұл дүниеде қалаған адамына мал-дүние беріп, қалаған адамын кедейлікпен сынайды. Бұл дүние сынақ және амал алаңы болса, ақырет – жаза алаңы. Сондықтан беріліп жатқан мал-дүниенің де сынақ екенін түсініп, оған шүкір етіп, ақысын берсек, Алла Тағала осы дүниеде мал-дүниемізге береке беріп, мол сауапқа кенелтеді. Ал ақыретте сол сауаптың жемісін көрсетеді. Ендеше Алла Тағала баршамыздың беріп жатқан зекет-садақамызды қабыл етсін!
Muftyat.kz сайты бойынша әзірленді.